De O'Keefe Ranch werd opgericht in 1867 en was de eerste Europese vestiging in de Okanagan vallei. In die tijd was de Cariboo Gold Rush op zijn hoogtepunt en de vraag van de mijnwerkers naar voedsel inspireerde ondernemende jonge mannen om vleesvee uit het zuiden in Oregon te kopen en ze naar het noorden naar de goudvelden te drijven. Cornelius O'Keefe en zijn partners, Thomas Greenhow en Thomas Wood, dreven vee naar het noorden toen ze in juni 1867 bij de kop van het Okanagan meer aankwamen. Een zee van bosgras bedekte de heuvels en valleien rondom, goed bewaterd door kreken en kleine meren.
De mannen kochten elk 160 hectare land, het maximum dat door de koloniale regering was toegestaan, en begonnen hun eigen boerderijen. In de begin jaren lag de ranche aan het einde van de doorgaande weg die liep naar de Okanagan vallei en was de pleisterplaats voor de postkoets. Voor 40 jaar was hier ook het Okanagan postkantoor gevestigd, het eerste in de vallei. Vanaf het begin groeide de O'Keefe ranche doordat Cornelius onbezet land aankocht voor 1 dollar per hectare, tegen de eeuwwisseling was de ranche gegroeid tot 12.000 hectare. De boomgaardindustrie was in opkomst en het vruchtbare land van de O'Keefe Ranche werd zeer begeerd en hierdoor nam de druk op Cornelius toe om een deel van de grond te verkopen. In 1907 gaf hij toe en verkocht het grootste deel van zijn land en ging op kleinere schaal "boeren". De O'Keefe Ranch heeft een belangrijke rol gespeeld in de ontwikkeling en historie van het noordelijk deel van Okanagan.
Na de dood van Cornelius in 1919, beheerden zijn vrouw Elizabeth en later hun zoon Tierney de O'Keefe Ranch en onderhielden zij de gebouwen en het terrein van de oorspronkelijke "homesite" van de ranch zorgvuldig. Het waren Tierney O'Keefe en zijn vrouw Betty die halverwege de jaren zestig besloten de ranch als erfgoedlocatie te openen. Toen wij op zondag 22 september 2002 de O'Keefe Ranche bezochten was het voor de vrijwilligers al snel duidelijk dat wij uit Nederland kwamen en aangezien veel Canadezen een Nedrlandse achtergrond hebben wilde iedereen een praatje maken. Bijzonder aardige en attente mensen, we werden zelfs voor het buffet uitgenodigd en dat hebben wij graag aangenomen.